ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଚାଣକ୍ୟଙ୍କ ଅନୁଯାୟୀ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ବିନା ଗୁରୁରେ ଅସଂଖ୍ୟ ପୁସ୍ତକର ଅଧ୍ୟୟନ ବିନା ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରେ ପାଠ କରିଥାଏ ସେ କେକେବି ବିଦ୍ୱାନଙ୍କ ସଭାରେ ସଚ୍ଚା ଜ୍ଞାନୀ ଭାବରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ । ସେହିଭଳି ମଧ୍ୟ ନିଜର ପରିଚୟ ନଥିବା ପିଲା ମଧ୍ୟ କେଉଁଠିବି ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟ ଅନ୍ୟ ପାଖରୁ ନେଇଥିବା ସାହାଯ୍ୟକୁ ନିଶ୍ଚୟ ତାକୁ ଫେରାଇବା ଉଚିତ ।
ସେହିଭଳି ଯିଏ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ଦୁଷ୍ଟତା କରୁଛି ତା ସହ ମଧ୍ୟ ଦୁଷ୍ଟତା କରିବା ଉଚିତ । ଏପରି କରିବାରେ କୌଣସି ପାପ ନାହିଁ । ସେହି ଜିନିଷ ଯାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୂର ଦେଖା ଯାଇଥାଏ ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଅସମ୍ଭବ ମନେ ହୁଏ ତାହାକୁ ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ହାସଲ କରାଯାଇ ପାରେ । ମାତ୍ର ତପ କରିବା ଜରୁରୀ ଅଟେ । ଯାହାଦ୍ୱାରା ସବୁକିଛି ସମ୍ଭବ ଅଟେ । ଯଦି କେହି ସତ୍ୟରେ ପ୍ରସ୍ଥାପିତ ଅଛି ତେବେ ତାକୁ ତପ କରିବାରେ କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ।
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିର ହୃଦୟ ଶୁଦ୍ଧ ତାକୁ ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରା କରିବାରେ କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଯଦି ମନୁଷ୍ୟର ସ୍ୱଭାବ ଭଲ ଅଛି ତେବେ ଆଉ କିଛି ଜିନିଷର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଯଦି କୀର୍ତ୍ତି ଅଛି ତେବେ ଅଳଙ୍କାରର ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟକୁ ମନେ ରଖିବା ଉଚିତ ଯେ ଯଦି ଅପମାନ ହୋଇଛି ତେବେ ତାହା ମୃତ୍ୟୁ ଠାରୁ ଭୟଙ୍କର ନୁହେଁ ବୋଲି ମନେ ରଖିବା ଉଚିତ । ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଖରେ ଶକ୍ତି ନଥାଏ ସେ ସାଧୁ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଖରେ ଧନ ନଥାଏ ସେ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ହୋଇଯାଏ ।
ଏହାବ୍ୟତୀତ ରୁଗ୍ଣ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତ ହୋଇଯାଏ । ଯେତେବେଳେ ମହିଳା ବୁଢ଼ୀ ହୋଇଯାଏ ସେତେବେଳେ ସେ ସ୍ୱାମୀ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ହୋଇଯାନ୍ତି । ସାପ ଚୋଟରେ ବିଷ ଥାଏ ମାତ୍ର ଦୁଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିର ସବୁ ଅଙ୍ଗରେ ବିଷ ଭରି ରହିଥାଏ । ଯେଉଁ ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ସ୍ୱାମୀର ସମ୍ମତି ବିନା ଉପବାସ ରଖିଥାଏ ସେ ନିଜ ସ୍ୱାମୀର ଆୟୁଷ କମାଇବା ସହିତ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ନର୍କକୁ ଯାଇଥାଏ । ଗୋଟିଏ ହାତର ଶୋଭା ସର୍ବଦା ଗହଣା ଦ୍ୱାରା ନୁହେଁ ବରଂ ଦାନ ଦ୍ୱାରା ସୁନ୍ଦର ହୋଇଥାଏ ।
ଚନ୍ଦନର ଲେପ ଲଗାଇବା ଦ୍ୱାରା ନୁହେଁ ବରଂ ସ୍ନାନ ଦ୍ୱାରା ଶୁଦ୍ଧତା ଆସିଥାଏ । ମନୁଷ୍ୟକୁ ଭୋଜନ ଦେଲେ ନୁହେଁ ବରଂ ସମ୍ମାନ ଦେଲେ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନୁଷ୍ୟ ପରସ୍ପରକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବା ଉଚିତ । ସେତେବେଳେ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ ଯେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ । ନାରୀ କାରଣରୁ ହିଁ ପୁରୁଷର ଶକ୍ତି ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ । ଯାହା ମଧ୍ୟରେ ସର୍ବଦା ପରୋପକାରର ଭାବନା ଥାଏ ସେ ସବୁ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଦୃଢ଼ତାର ସହିତ ସାମ୍ନା କରିଥାଏ । ଯାହାଦ୍ୱାରା ତାକୁ ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସମ୍ପନ୍ନତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
